“Sleuteldrager in de Naam des Heren” noemt hij zichzelf. Vanonder een zwarte hoed kijkt hij met een priemende blik de wereld in. Jean-Jozef is een man met een missie. Vanuit zijn geloofsovertuiging voelt hij zich geroepen de “waarheid” van de “leugen” te onderscheiden. Het symbool van zijn missie is een groot zilveren kruis dat hij over zijn zwarte kleren draagt. Aan zoete woorden heeft Jean-Jozef geen boodschap, de vloek is zijn zwaard.

Over de Nederlandse evangelist Jan Zijlstra heeft hij een vervloeking uitgesproken, bekent hij trots: “Het resultaat is bekend”. Daarmee refereert hij aan donderdag 9 september, toen Jan Zijlstra op 82-jarige leeftijd overleed aan de gevolgen van het coronavirus. De evangelist, die met zijn gebedsgenezingsdiensten volle zalen trok, was zowel omstreden als geliefd. Maar zou hij ooit hebben kunnen vermoeden dat medechristenen hem zouden vervloeken en bidden om zijn dood?

Tikkeltje gevaarlijk

Jean-Jozef heeft nog meer in petto. “Hetzelfde heb ik nu met Benny Hinn gedaan”, vervolgt hij, “ook een predikant van de vader der leugen, zijnde satan”. De bedoeling is blijkbaar dat de Amerikaanse televisiedominee Benny Hinn een soortgelijk lot tegemoet gaat. Want Jan Zijlstra en Benny Hinn hebben iets gemeen: charisma, een enorm bereik, zowel fans als vijanden en de “wonderen en tekenen” waarmee hun openbare optredens worden geassocieerd.

Over de kerk next door die van een andere strekking is dan de zijne, maakt Jean-Jozef zich niet druk. Maar Jan Zijlstra en Benny Hinn halen de strijder in hem boven. Wie zich niet in zijn eigen kerk opsluit maar publiek zichtbaar wordt, is een tikkeltje gevaarlijk. Zo iemand krijgt publiciteit en publieke aandacht, heeft een groot bereik en is in staat om mensen te beïnvloeden en dingen gedaan te krijgen. En ja, dat wekt reacties. Soms positief, soms minder – haat, afkeer, wantrouwen, afgunst en jaloezie loeren altijd om de hoek van wie het maaiveld ontstijgt. Dat Jean-Jozef publieke predikers vervloekt, is omdat hij meent als “sleuteldrager” God aan zijn zijde te hebben.

Wandelen in de liefde

Het mag dan menselijk zijn te denken dat je in je recht staat door tegenstanders te vervloeken, Bijbels is het niet. In de Romeinenbrief spreekt de apostel Paulus zich heel duidelijk uit tegen vervloeken:

“Zegent wie u vervolgen, zegent en vervloekt niet. (..) Vergeldt niemand kwaad met kwaad, hebt het goede voor met alle mensen. Houdt zo mogelijk, voor zover het van u afhangt, vrede met alle mensen. Wreekt uzelf niet mijn geliefden, maar laat plaats voor de toorn, want er staat geschreven: ‘Mij komt de wraak toe, Ik zal het vergelden, spreekt de Here.'”

Romeinen 12, 14-21

Maar wat als je gelooft dat iemand werkelijk verkeerd zit? Dat het gedrag van de ander schadelijk is, en dat je een verantwoordelijkheid hebt om daar niet alleen iets van te vinden, maar ook van te zeggen? In dat geval roept de Bijbel op om die persoon onder vier ogen terecht te wijzen.

“Als een van je broeders of zusters tegen je zondigt, moet je die daarover onder vier ogen aanspreken. Als ze luisteren, dan heb je ze voor de gemeente behouden.”

Mattheus 18, 15

Wat we ook doen, altijd maant de Eeuwige ons om in de liefde te blijven wandelen. Dat wandelen in de liefde is de hoofdlijn die de Bijbel doortrekt, en die prachtig uiteen wordt gezet in Het hooglied van de liefde (1 Kor. 13). Wandelen in de liefde is de grootste en soms ook meest enerverende opdracht die de mens op aarde is meegegeven. Je zou het een “liefdevolle onwankelbaarheid” kunnen noemen, die zelfs geldt als de ander onze vijand wordt. Sterker nog: juist dan wordt ons vermogen tot liefhebben op de proef gesteld.

In het Lucasevangelie spreekt Jezus deze woorden:

“Maar tot u, die Mij hoort, zeg Ik:  hebt uw vijanden lief, doet wel degenen, die u haten; zegent wie u vervloeken; bidt voor wie u smadelijk behandelen.”

Lucas 6, 27-28

Helaas heb ik geen prettige boodschap voor “sleuteldrager des Heren”. Geen enkele tekst in de Bijbel roept gelovigen op tot het actief vervloeken van anderen. In plaats daarvan zijn wij als navolgers van Christus voor de taak geplaatst in Zijn voetsporen te wandelen en in alles wat wij doen en zeggen, de naastenliefde vorm te geven en uit te dragen. Er is geen andere weg, want God is Liefde, en wie in de Liefde blijft, blijft in Hem.

Dat is waarom de Bijbel ons op het hart drukt:

“Uw spreken zij te allen tijde aangenaam, niet zouteloos, gij moet weten hoe gij aan ieder het juiste antwoord moet geven.”

Kolonissenzen 4, 6

Wij allen leven zoals we denken dat goed is, met struikelen, vallen en opstaan; maar het eindoordeel van onze wegen komt God toe. Eeuwige, behoed onze tong voor het kwaad en geef dat wij woorden van Leven spreken.