Nog niet zo lang geleden stelde iemand me een vraag: “Mag je bidden voor het nemen van materiële beslissingen en leiding vragen van de heilige Geest, of is dat aanbidden van de mammon?” Hij wilde een tweede huis kopen en zag dat als een luxe. Andere mensen hebben immers geen eten, dus mag je God wel met zoiets lastigvallen?

We leven in een individualistische samenleving. Hulp vragen is niet eenvoudig. Liever zijn we de ander niet tot last. Veel mensen modderen net zo lang aan totdat het echt niet meer gaat. Het is een beetje een schande geworden om toe te geven dat je iemand nodig hebt, of om een beroep op een ander te doen. Een cultuurverschijnsel, maar de Bijbel maakt daar korte metten mee.

Drie broden

In Lucas 11 beschrijft Jezus een gelijkenis. Iemand klopt bij een vriend aan om drie broden te lenen, want hij heeft bezoek. Niet op een schappelijk uur, maar midden in de nacht. “Val me niet lastig”, mort de heer des huizes. “De deur is op slot, mijn kinderen liggen in bed; ik kan niet opstaan om het aan u te geven.” Het lijkt ook een wat onzinnige vraag, en dat op zo’n uur. Wie heeft er immers in het holst van de nacht drie broden op de plank liggen?

Als Jezus een moderne etiquette-expert was geweest, had hij ongetwijfeld vraagtekens geplaatst bij het gedrag van die vriend. Het is immers niet erg chic om ’s nachts iemand uit de slaap te halen voor iets dat hij hoogst waarschijnlijk toch niet kan geven. Maar met Zijn onderwijs weet Jezus altijd weer de gangbare orde te bevragen. Ook nu weer. Jezus zegt:

“Ik zeg je, als de man niet opstaat en het hem niet geeft omwille van de vriendschap, zal volharding genoeg zijn om hem op te laten staan en zijn vriend alles te geven wat hij wil.”

Lucas 11:1-13

Met andere woorden: als vriendschap niet genoeg is om te krijgen wat je wilt, dan moet je je toevlucht zoeken tot volharding. Geef niet op, maar blijf op die deur kloppen. Net zolang totdat je hebt wat je wilt.

Onderhandelen met God

Mag je God werkelijk om alles bidden? Of zijn er dingen waar je om mag vragen – armoedebestrijding en wereldvrede bijvoorbeeld – en onbelangrijke wereldse zaken waarmee je God maar beter niet lastig kunt vallen? Het is heel menselijk om zo te denken. Maar uit het de Bijbel komt een ander beeld naar voren. God moedigt ons aan om op Zijn deur te kloppen. Zelfs op de meest onchristelijke tijdstippen en met de meest onbenullige vragen.

Maar het kan nog opmerkelijker. In Genesis 18 heeft God zich voorgenomen om de stad Sodom met de grond gelijk te maken. Maar Abraham verzamelt moed en begint met God te onderhandelen. “Ja maar, dat kunt u toch niet doen! Wat nu als er vijftig onschuldigen in die stad zijn, dan kunt u die toch niet verwoesten? Je mag schuldigen en onschuldigen niet over één kam scheren!”

God belooft dat als er vijftig onschuldigen in Sodom worden gevonden, Hij de hele stad vergeving zal schenken. Maar Abraham ziet zijn kans schoon. “Ik hoop niet dat u kwaad wordt”, zegt hij, “maar wat nu als het er 45 zijn”. “Wel”, zegt God, “ook dan zal Ik de stad niet verwoesten”. “Goed dan, maar wat als het er nu… 30 zijn?” “Vooruit, ook dan niet.” “Oké Heer, word alstublieft niet boos op mij.. maar stel dat het er 20 zijn?” “Ook dan zal Ik de stad niet vernietigen.” “En… tien?” “Dan zal ik haar niet verwoesten omwille van de tien.” Daarmee besluit God de deal.

Niet statisch maar dynamisch

Zo’n tekst geeft te denken. Is God dan niet onveranderlijk? Verandert hij van gedachten? Uit Genesis komt het beeld naar voren van een God die niet statisch, maar dynamisch is. Een God die meebeweegt en meeleeft met de mensen. Is God dan niet almachtig, vraagt je je nu misschien af. Zeker, maar we zien ook dat Hij er voortdurend voor kiest om met de mensen te zijn. Dat gaat zelfs zover dat Hij in Jezus Christus zelf mens wordt en samenvalt met alle pijn en lijden van deze wereld.

God had dat natuurlijk niet hoeven doen. Hij had volmaakt gelukkig kunnen zijn in Zijn eigen universum, zoals de Griekse goden van weleer. Maar Hij kiest er zelf voortdurend voor om bij ons, tussen ons en door Zijn Geest zelfs in ons te wonen. God kiest ervoor om onze pijn, zorgen en verdriet aan den lijve te ervaren.

Dat verklaart ook waarom God zo geduldig met Abraham onderhandelt. Onderhandelen is een proces van relatie. Het is een wederkerig spel van bieden en opbieden, een beetje theater hier en daar, een glimlach, een sip gezicht, een vriendschappelijke handdruk aan het eind. Wie weleens in het Midden-Oosten, Afrika of Azië geweest is, zal het ongetwijfeld herkennen.

God houdt van dat proces. De Eeuwige is niet onbetrouwbaar en toch laat Hij zich door een mens op andere gedachten brengen. Abraham valt God maar liefst vijfmaal lastig. En juist omdat hij aandringt, wordt zijn stem gehoord.

Jezus belooft:

“Bidt en u zal gegeven worden; zoekt en gij zult vinden; klopt en u zal opengedaan worden. Want een ieder, die bidt, ontvangt, en wie zoekt, vindt, en wie klopt, hem zal opengedaan worden.”

Mattheüs 7:7-8

Even terug naar onze vraag van vandaag. Is het oké om te bidden voor een financiële beslissing? Mag je God vragen om eindelijk eens op vakantie te kunnen, een huis te kopen, je voetbalteam te zegenen, om je helderheid van denken te geven zodat je je huiswerk kunt doen?

Het antwoord op al die vragen is… JA!

God wordt graag door ons lastiggevallen, omdat Hij onze hemelse Vader is. Of liever gezegd: we kunnen Hem eigenlijk helemaal niet lastigvallen. God blies ons de levensadem in; Hij is het die alle leven bezielt en die het universum in stand houdt. Hoe zou God de wensen en de overleggingen van ons hart niet kennen? Maar in plaats van ons ogenblikkelijk alles te geven, verlangt Hij naar relatie. Naar dat geluid van ons kloppen op de deur van Zijn hart.

We mogen God de eerste plek geven in alles wat ons bezighoudt. En als we iets écht graag willen, dan mogen we aandringen in onze gebeden. Want we mogen Hem lastigvallen met onze diepste wensen. Vijf keer. Of zelfs tien, honderd of duizend keer!

En weet je, God is dynamisch. Hij klopt ook op de deur van ons hart.

“Zie, Ik sta aan de deur en Ik klop. Indien iemand naar Mijn stem hoort en de deur opent, zal Ik bij hem binnenkomen en maaltijd met hem houden, en hij met mij.”

Openbaringen 3:20

Zoals God in Jezus de gestalte van een mens aannam, zo wil Hij vandaag ook in en door ons leven. God is betrokken. Niet alleen bij onze grote en “belangrijke” levensvragen, maar Hij verlangt ook te delen in al die kleine dingen die ons bezighouden. In verdriet, vreugde en dankbaarheid. God is geen heerser van verre. Hij wil zoveel meer voor ons zijn dan een anonieme kracht in het universum. De God van de Bijbel heeft zich geopenbaard als Liefde. En liefde is dynamisch. Liefde zoekt altijd relatie, want ze komt niet tot haar volle recht als ze op zichzelf blijft bestaan.

Mensen jagen in het leven naar tal van dingen. We zetten ons hart om zaken die tijdelijk zijn en die voorbijgaan. Dingen die uiteindelijk geen voldoening geven. Maar wat is er mooier dan te zoeken naar een schat die nooit vergaat?

“Zoek je geluk bij de Heer, dan zal Hij je geven de wensen van je hart.”

Psalm 37

Een veelbelovende nieuwe week toegewenst!

Deze tekst is gebaseerd op de preek in de Geuzentempel in Roeselare op zondag 24 juli 2022.