In de Bijbel staat dat Jezus vaak tijd alleen doorbracht in de natuur, met als doel zich te wijden aan gebed. Bij het woord ‘gebed’ denken we misschien vooral aan praten met God, bijvoorbeeld in de vorm van smeekbeden en dankzegging. Toch schuilt er ook veel kracht in het tegenovergestelde: stil worden voor de Schepper. Want de grootste schatten ontvang je soms in stilte.
Het Lucasevangelie beschrijft hoe Jezus naar het gebergte ging en daar de nacht doorbracht in gebed tot God (6:12). Toen na een lange nacht het ochtendgloren aanbrak, riep Jezus zijn leerlingen bij zich en koos er twaalf uit, die hij tot apostel benoemde. De nacht alleen op de berg had Jezus tot een cruciaal inzicht geleid, dat richtinggevend zou zijn in de verdere ontwikkeling van zijn missie.
Stilte creëert ruimte
Gezien de vele uren die Jezus alleen doorbracht, is het niet erg waarschijnlijk dat hij voortdurend aan het woord is geweest. Zelfs aan de langste litanieën komt op een gegeven moment een einde. Dan daalt de nacht als een deken over ons neer en breekt de stilte door. Uitgesproken gebeden kunnen bijzonder krachtig zijn, maar ze kunnen ook een tactiek zijn om de stilte te verdrijven. Hoe meer uren je alleen onder de sterrenhemel doorbrengt, hoe onvermijdelijker de stilte wordt.
Waarschijnlijk bracht Jezus zoveel uren alleen op de berg door omdat hij de stilte wilde verwelkomen. Of meer nog: omdat hij een verlangen voelde om alle aardse drukte en verwachtingen achter zich te laten en alleen nog het ruisen van de wind te horen. Want juist in de stilte ontstaat ruimte voor reflectie en ontvankelijkheid. Door de stilte toe te laten, creëren we een ruimte waar de Ruach hakodesh (heilige Geest, letterlijk: heilige wind of adem) tot ons hart kan spreken. Zou Jezus twaalf uur hebben doorgebracht in smeken en dankzegging? Kleine kans. Aannemelijker is dat een belangrijk deel van zijn gebed bestond uit stilte, contemplatie en meditatie.
Spirituele groei
Deze uren alleen, in diepe verbinding met de natuur, brachten Jezus tot belangrijke inzichten. En dat niet alleen: ze leverden een belangrijke bijdrage aan zijn spirituele groei, zoals we kunnen lezen in het Lucasevangelie:
En Jezus nam toe in wijsheid en grootte en genade bij God en mensen.
Lucas 2:52
Besef van eenheid
Een van de meest cruciale inzichten van Jezus was het besef dat hij en de Vader één zijn. (Johannes 10:30)
Dat bewustzijn van eenheid beperkte hij niet tot zichzelf. Hij sprak over de mogelijkheid voor iedereen om deze eenheid te ervaren en bad oprecht dat de hele wereld ‘één zou zijn’.
Ik vraag U, Vader, of zij net zo één mogen zijn als U en Ik. U bent in Mij en Ik ben in U. Laat hen ook zo in Ons zijn. Dan zal de wereld geloven dat U Mij gestuurd hebt.
Johannes 17:21 (cf. Joh. 14:20)
Wat houdt zo’n besef van eenheid in? Het komt feitelijk neer op een verschuiving van het individuele zelf naar het bewustzijn dat alles en iedereen en met elkaar verbonden is.
Een eenheidsbewustzijn, misschien klinkt het wat zweverig, maar eigenlijk is het heel concreet. Het is een essentieel inzicht in het licht van de enorme uitdagingen waar onze wereld vandaag voor staat: de erkenning dat we allemaal met elkaar verbonden zijn, dat we elkaar nodig hebben en dat we samen de verandering kunnen zijn die de wereld nodig heeft.
Hoe kunnen we die uitdaging aangaan? Jezus wijst ons daarin de weg. Door alle drukte achter zich te laten en de weg te gaan van inkeer en contemplatie, kon Jezus de eenheid van alles ervaren. Zittend op een bergtop, omzoomd door een oneindige sterrenhemel, besefte hij meer dan ooit dat God de hemel en aarde vervult (Jeremia 23:24) en dat uiteindelijk niets buiten Hem om kan bestaan.
“Ik ben de HEER, en er is niets buiten Mij.”
Jesaja 45:5
Spiritueel coach Logan Barone drukt het als volgt uit: “Meditatie is het touw dat het doek wegtrekt van wat altijd waar is geweest. Wat het doet, is de sluier wegnemen. Met het doek gesloten leven we in de illusie van scheiding, maar wanneer het doek langzaam wordt weggetrokken (door meditatie), realiseren we ons dat er nooit enige scheiding is geweest.”
Koninkrijk der hemelen
Het spirituele leven van Jezus biedt ons waardevolle lessen voor onze geestelijke groei. Het is een uitnodiging om ons hart te openen voor de stilte en de schoonheid van de natuur, en onze pelgrimsreis te bewandelen met vertrouwen en liefde. Op deze reis zullen we ontdekken dat de ware schat verborgen ligt in de verbinding met onszelf, met elkaar en met onze Schepper. Laten we de kostbare lessen van Jezus omarmen. Laten we hem volgen op weg naar de bergtop, met een stralend hart vol vreugde en verwondering. 💚
Kelly keasberry 
Plaats een reactie